ԵՐԲ ՊԵՏՔ Է ՄԵԿ ՄԵԿՈՒ ՓՐԿԵԼ

ԹՐԹՌԱՑ ՍԻՐՏՆ ԻՄ

Թրթռաց սիրտն իմ միամիտ,

Երբ ելար ճամփին իմ նորից դու,

Հոգսաշատ աշխարհը իր բանին,
Չտեսավ հուզմունքը իմ ու քո:

Անշշուկ հպվեցի իմ սրտին`

 Կարոտս թողնելով անանուն,

Երազանք պահ տվի իմ մտքին,
Սիրտ իմ, քեզ աշխարհ եմ խոստանում:

Ինչ լեզվով ես հետդ խոսեմ,

Սիրտ իմ միամիտ,իմ խելառ,

Գարունը  քեզ շատ է հուզել,

Անունդ մտքում վաղուց կար:

Ընկել ես դու նրա խելքին,

Աշխարհի սիրուն` սիրավոր,

Երկնքիդ ճախրով իմ կրծքին`

Թռչուն ես ասես թևավոր:

Սիրտ իմ, խփվում ես պատեպատ,

Չի լինում  քեզ  արդեն   բռնել,

Հուզմունքիդ հեղեղը առատ

Հույզերիս ակունքն է գտել:

Լսիր ինձ, ամենա իմ  միակ,

Տես  ինչքան  ներքև եմ ընկել,

Գտել ես գժության ժամանակ,

Երբ  պետք է մեկ մեկու փրկել: