Իզուր եք կարծում, թե ձեզ չեմ սիրում,

Ինձ հետ մեկուսի մնալով այսպես,

Սեղաններին ձեր օտար եմ մնում,

Տոն օրերին էլ չեմ նվիրում ծես:

Ամեն շփումից` հնագետի պես,

Պեղում եմ խոսքի տողատակերը,

Հոգնում եմ հաճախ իմ մտքերից ես,

Ինձ հետ մեկուսի մնալով ձերը:

Հոգնում եմ աչքից հեռու իմ օրից,

Որ կեսօրին է հաճախ արթնանում,

Ասես նա էլ է ծնված չոր կողից,

Ձեռքը ծոցին է կարոտին մնում:

Իզուր եք կարծում, որ մարդասեր չեմ,

Ձեզանից հեռու` ինքս ինձ հետ մենակ,

Հոգնում եմ ինձնից, թե ձեզ հյուր կանչեմ,

Եվ ինձ եմ պահում այսպես փակի տակ:

Հաճախ եմ թեպետ անպարան կախվում,

Բայ դեռ սիրում եմ այս աշխարհն ու մեզ,

Մարդիկ, մտքերս հաճախ են բախվում,

Բայց հոգուս սիրուն պարտական եմ քեզ:

2019թ.դեկտեմբեր

Տուն գնացեք, մայրեր,

Ձմեռ է փողոցում,

Դուք հազար հոգսի տեր,

Ցավը պահած ծոցում:

Սևերի մեջ, մայրեր,

Ձեր սիրտը անարյուն,

Նա իր ցավին լռել,

Կարոտից է ճչում:

Թանկ է կորուստը Ձեր,

Կյանքը ամաչում է,

Վրեժն արդարացվեր`

Ձեր ձայնն աղմկում է:

Ձեր որդիքը զինվոր

Գնացին` ետ չեն գա,

Դուք անմեղ`մեղավոր

Փողոցում եք հիմա:

Դրսում ուշ ձմեռ է,

Ցուրտն է ժամանակին,

Օրը անտարբեր է,

Ձեր սև հագ ու կապին: 

Նոր Տարի պիտի գա,

Փողոցն է զարդարվել,

Նոր եղևնի էլ կա

Լույսեր է վարարել:

Տուն գնացեք, մայրեր,

Տոնը մոտենում է,

Մթնեց օրն անարև,

Ցուրտը սաստկանում է….