Դու քո ճամփեն գնա,քույրիկ:Հ.Թումանյան
Ես իմ ճամփին պիտի գնամ,
Հոգ մի արա,եղբայր,
Պարտքեր ունեմ`պիտի մարեմ,
Այն ինչքան էլ դժվար:
Արհավիրք էր իմ քաղաքում,
Ոնց հեշտ քանդվեց տունս,
Երկու կյանք էր իմ մեջ ապրում,
Ապրեց և անունս:
Չգիտեի օրը վաղվա,
Ճամփեն ինքը տարավ,
Ինչքան ծայրին ես մոտեցա,
Մի աչքաչափ կորավ:
Նվիրում է իմ կյանքը ինձ
Կամ թե`վերջին ներում,
Այս երգելու շնորհը ինձ
Պարտքեր է մեջ բերում:
Երբ պարտքերից ես ազատվեմ,
Իմ արևը վկա,
Լոկ ինձ համար պիտի ապրեմ,
Ողջույն, եղբայր,գնա:
Դու ինձ
սիրիր,սիրիր սպանելուց առաջ,
Քանզի քո ճամփին դեմ քո դեմ ելա,
Միանգամից
սպանիր,ոչ թե կամաց-կամաց,
Ուժիդ մասին
թող որ լինեմ համր վկա:
Դու ինձ
սիրիր այնպես,ինչպես որ քեզ գիտես`
Սպանելուց
առաջ,հետո թող ինձ անթաղ,
Ու երբ որ քո մեղքը մտքով չճանաչես,
Կգաս ինձ
մոտ նորից ու նորից քեզ համար:
Կպահի հայացքդ
իմ ժպիտը կամաց,
Տեսնի, որքան եմ դեռ մնացել ինձ նման,
Փեթակ չեմ
ես, սակայն շատ ունեմ մեղրահաց,
Դու ինձ
էլ չսպանես, հիշիր միայն: