Ներիր,սեր իմ

Հոգուս տվայտանքը  թաքուն քեզնից պահեմ,

Ու սրտիս մեջ մորթեմ ճիչն իմ կապույտ արյան,

Սիրուս կուրությանը աչքս արթուն պահեմ,

Էլ  չսպասեմ իմ մեջ ձնհալի ու գարնան:

Չցանկանամ  կրքի  մասն ունենալ երկնի,

Հաղորդության գնալ  մարմնի ու արյան,

 Ու ջուր մաղել վարքին իմ չգործած մեղքի,

-Ներիր,սեր իմ,-ասել մի կես բերան:

Մայրամուտից առաջ ոտքս կախ եմ գցում,

Անկախ ինձնից թող որ օրը բոցավառվի,

Արեգակի արդար շողերը իր ծոցում

Շաքարաքլորի պես երկինքը թող հալվի:

Կամաց կամաց հատնեն  կարմիրն ու դեղինը,

Հեռուն բոցավառող լեզուն որ կարճանա,

Մայրամուտից առաջ օրն ունի իր գինը,

Դանդաղում է`քիչ-քիչ թե վերջանա:

Մշուշվում է հեռվում երկինքը ծիրանի,

Ամպե թաշկինակներ աչքի լույսին տանում,

Մայրամուտից առաջ թևերս չեմ հանի,

Երբ ընկնում է մութը,էլ բան չի երևում…