ՈՒԶՈՒՄ ԵՄ

Ուզում եմ գիրկս առնել
Գրկաբաց արտերը,

Կանաչ կրքով այրվել`

Դառնալ արտի տերը:

Ծաղկել է շաղգամը,

Ոսկի են վարսերը,
Սիրուն է աշխարհը`
Քանդել է  հյուսքերը:

Ամառը հրաշք է,

Սիրելու չափ մանուկ,

Արտում ծովը տաք է`

Ծոցն արև ու ծաղկունք:

Ուզում եմ խենթի պես

Խենթացած արտերը,

Այս աշխարհին ի տես`

Արտի անփույթ սերը:

Ավերված տաճարից հեշտ է քար հանել,

Կանգուն եղիր, Երկիր իմ հայրենի,

Դժվարն առաջին քարն է սասանել,

Թող կորչի քեզ եկող կիրքը վայրենի:

Ավերված տաճարից թե քար էլ գլորվի,

Ծակելով գլուխը  մի վայրենի  շան,

Դա սիրտ չի ամոքի, դու ապրիր նորովի,

Կանգուն մնա, երկիր իմ Հայաստան: