ԱՇԽԱՐՀԻ ՇԱՀՆ Է ԱՆՎԵՐՋ ԱՆՈԹԻ

Ասում են երկրորդ գալուստ էլ ունես,

Առաջին անգամ հավատը կույր էր,

Խաչվելուց հետո լույս երկնքում ես,

Քո արյամբ պիտի կյանքը նորոգվեր:

Երկրորդ գալուստիդ օր ու ժամ չկա,

Ոչ մեկն այդ մասին հստակ չգիտի,

Գալուստիդ մասին ինչ մոգ լուր կտա,

Աստղազարդ ճամփով, թե առավոտի:

Պիտի գաս իբրև արդար դատավոր,

Անմեղ-մեղավոր իրարից զատես,

Սև ու սպիտակ, խառը թաց ու չոր,

Ու  անցավ երկրի հավերժով ապրես:

Հանկարծակի ես գալու` լուրի պես,

Գաղտնիքի համար բանալին չկա,

Մնա  երկնքում, դեռ ներքև չիջնես,

Աշխարհի դեմքը դիմակ է հիմա:

Թագակիր վիրուս կա աշխարհով մեկ,

Վախից են նրան հավատ խոնարհում,

Դիմակավոր է հիմա ամեն դեմք,

Թաքուն աչքեր են անտես դարանում:

Դու վերում մնա միշտ Աստծո որդի,

Ով դիմակ չունի, թանկ է վճարում,

Աշխարհի շահն է անվերջ անոթի,

Ու մարդասերի անուն է հանում:

ԿԱՆԳ ԱՌ, ՄՈԼՈՐԱԿ

Կանգ առ մոլորակ, դու շատ ես հոգնել

Թագակիրներիդ չար կատակներից,

Ցավ ու դավեր են քո շնչին չոքել

Քո Երկիր կոչված առաջին օրից:

Պտույտներիդ մեջ քեզնից չես շեղվել`

Կյանքի  պարգևը քո սիրո վկան,

Անկշիռ մանրուք քո մեջ չես պեղել,

Աստվածացրել ես բնակչին քո  տան:

Երես չես թեքել  ապականողից,

Քեզ թալանողին տվել ես նշխար,

Աղբյուր է հորդել խոցված քո կողից,

Աշխարհ ես պահել` տևելով դժվար:

Քեզ շատ են փորձել` սրով ու հրով,

Քո հացի աղով,  գինուդ հնությամբ,

Ականջ է լցվել քո  աղերսներով,

 Խոցվել ես ձեռքով անտարբերության:

Կանգ առ, Երկրագունդ, էլ բավ է հոգնես,

Հանցանքի նման սերը չի ներվում,

Ում շուրթերով էլ դու <աստղ>  կոչվես,

Գահակիրների կամքին ես մնում:

Գարնան շողոտ երկինք,

Արևին աչք բացած,

Ծոցի մեջ լույս ու կիրք

Հողը բուրում է թաց:

Թռչնի վաղորդյան երգ

Աշխարհին հասկացած,

Արևին  տաքացած

Գարնան արևոտ ձեռք:

Հպվում է օրհնանքով

Գլխաբաց աշխարհին

Փռելով հրճվանքով

Շունչը գարնանային:

Ծաղկեփունջ են կապել,

Այգիներ ու անտառ,

Ծաղկեպսակ հագել

Դաշտերը գունավառ:

Բարի գարնանամուտ

Պտղելու տենչ զարթնած,

Ծաղկումին հարսնացած

Երկունքի պահեր սուրբ: