Աշնան քամին,աշնան քամին

Քնած տեղից նայեց ժամին,

Չհավատաց իր աչքերին`

Իր երազն էր թուփ ու ծառին:

Կարմրականաչ ու ծիրանի

Գույնի տոն էր աշնան այգում,

Առանց երազ ով է  բարի,

Ով չի ճչում  գոնե մտքում:

Ելավ տեղից ,ոնց սանձարձակ

Փչեց ,ոռնաց նա անոթի,

Մտավ ամեն փողոց ու բակ,

Ու խառնշտեց մեծահոգի:

Ամեն ծառից կախված ճոճվեց,

Ու քիչ մնաց խելագարվի,

Աչքերի դեմ օրը մթնեց,

Կուրության հետ ինչպես վարվի:

Պոկվեց ծառից տերև-տերև,

Գիրկը բացեց ճանապարհին,

Թռավ գլխի ամպերից  վեր,

 Ու անձրևեց աշնան քամին…

Կտավ  անձեռ վրձնած`

Դեղին,կանաչ,կարմիր,

Անկեզ մորի բոցված,

Ճամփեքին ցաք ու ցիր:

Ասես հարսնվոր են,

Քո ամեն ծառ ու  թուփ,

Գույների մեջ նոր են

Լույսիդ նման անփույթ:

Թաքուն տենչն է  ոսկե

Ափիդ  մեջ արևի,

Աշուն,շուրթիդ խոսք է`

Գաղտնիք  երևելի: