Հրավերքի սպասումով `

Ես քո այգու, դու` դղյակիս,

Կորցրինք լուռ էլի մի օր,

Ափսոսանքով, բայց և հանգիստ:

Չջանացինք, ոչ ես, ոչ դու,

Կասկածեցինք ինքներս մեզ.

Սիրուց բացի ինչ ենք տալու,

Թե ունենաս դու ինձ, ես `քեզ:

Թե քո այգին քիչ թվա ինձ,

Ու անբերի կանաչ հագնի,

Իմ դղյակում լույս լինի քիչ,

Ու թե հանկարծ մի դուռ փակվի:

Կորցրինք լուռ էլի մի օր,

Առաջինը ով ձայն կտա,

Հպարտությամբ մեր մեղավոր

Անցած օրը էլ ետ չի գա:

Այսօրվա պես վաղն էլ կանցնի,

Չկասկածես  օրվա դարձին,

Թե քո այգու պատրանքով լի,

Թե  դղյակիս  գոյությամբ սին: